“Σας παρακαλώ μην με χτυπάτε άλλο”
Ο Άλκης θα μπορούσε να ναι αδερφός, φίλος, συμφοιτητής, συμπαίκτης ή και αντίπαλος μας σε κάποιον αγώνα, το ίδιο και η παρέα του που από τύχη έζησε χωρίς κάποια μόνιμη σωματική βλάβη. Ο Άλκης θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι κάποια μέρα που θα γυρνούσαμε απ’ το γήπεδο ή θα αράζαμε στην γειτονιά μας.
Οι δολοφόνοι του Άλκη μισούν οτιδήποτε διαφορετικό από αυτούς, θεώρησαν πως αυτή η δολοφονική επίθεση θα ήταν επίδειξη μαγκίας, θεώρησαν επίσης πως μπορούν να βγαίνουν στον δρόμο με μαχαίρια και δρεπάνια και να κάνουν τυφλές δολοφονικές επιθέσεις σε όποιον δεν τους αρέσει, χωρίς κανείς να τους ακουμπά.
Από ποιους και που καλλιεργείται αυτό το μίσος που έχουν στο μυαλό τους; Ποιός συντηρεί αυτή την κατάσταση και τι κέρδος έχουν αυτοί που τα συντηρούν; Ποιός φταίει που νομίζουν ότι θα βγαίνουν με μαχαίρια να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις χωρίς να τους πειράξει κανείς; Αυτά είναι ερωτήματα που καλό είναι να τα σκεφτεί ο καθένας μας και να δούμε πως μπορούμε, στο μέτρο που μπορεί ο καθένας, να γίνουμε ανάχωμα σε όλο αυτό.
Κρατάμε μια φράση του πατέρα του αδικοχαμένου Νάσου Κωνσταντίνου, οπαδού του ΠΑΟΚ, που πέθανε σε αντίστοιχη δολοφονική επίθεση “Δυστυχώς βρέθηκε ένας ακόμη πατέρας σήμερα στη θέση μου. Ας βγει κάποιος, γιατί χάνουμε τα παιδιά μας, χωρίς λόγο. Ο πόνος δεν έχει χρώμα.”
Σε ό,τι μας αφορά, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι σε όλους τους αγώνες 1 λεπτού σιγή πριν την έναρξη, ώστε να κουβαλάμε όλοι στην σκέψη μας τον Άλκη όταν παίζουμε το αγαπημένο του παιχνίδι.
#ΠΡΟΠΑΘΛΗΜΑ #ποδόσφαιρο #πανεπιστήμιο #aueb #papei #ntua #ekpa #panteion #uniwa #podosfairo #greekfootball
